Tijdens de viering van 75 jaar KVNA Wortel zagen we ex-Beerschotspeler Jos Van Aert. De eerste speler van KVNA, en wellicht van de regio, die een transfer naar een ploeg in eerste nationale versierde. Jos is er nu 83, maar oogt veel jaren jonger. “Hoe kwam je in Beerschot terecht?” was onze eerste vraag, die alle volgende overbodig maakte. In één adem vertelde Jos immers zijn verhaal - het verhaal van een man met een groot hart voor één club, zijn Beerschot.

In september 1934 geboren trapte Jos voor eerst tegen een bal in De Boomkens in Wortel. Daarna speelden de jongens van het ene gehucht tegen het andere. Eerst in Bolk, daarna op een plein bij de molen.

Internaat

Jos liep school in Sint-Victor. Daar was hij intern samen met o.a. Jan Horsten. Wanneer de internen ’s zondags, van na de mis van 10.00 uur tot 18.00 uur bezoek mochten ontvangen, gingen afwisselend Gust Van Aert en Mil Horsten de twee jongens in Turnhout halen.
Jos had zijn voetbalschoenen al bij en speelde als twaalfjarige al mee met de reserven. Tussen spelers van dertig en meer die te oud waren voor de eerste ploeg. Wortel toen immers nog geen jeugdploegen. Maar het lukte en nog voor 18.00 uur was Jos terug in school. Het bezoek was gedaan….

Op zijn zestiende moest hij onverwacht met de eerste ploeg mee spelen tegen Lichtaart. Sus Kimpe was in slaap gevallen bij de stoof en had zijn twee voeten verbrand. Vandaar.

Jos bleef nadien in de eerste ploeg met Gust Van Gestel in de goal, achteraan Jos Verschueren, Jos zelf en Sus Kimpe. In het midden Louis Van Gestel, Maurice Vanhaute of Remy Snels en vooraan Jos Aerts, Vic Aerts, Janneke Vermeiren, Jan Donkers en Sooi Verheyen.

Mannen met een hoed

Dat Jos talent had, ontging ook anderen ploegen niet. “Op een bepaald moment stonden er naast het plein een paar mannen met een hoed op”, zegt Jos, “dus dat konden er geen van Wortel zijn. Doe zo voort jongen,” zeiden ze, “ge gaat er geraken”. Enkele dagen later stonden ze in café De Zwaan van vader-beenhouwer Gust en moeder Jeanne. Het bleken Franssprekende heren van Antwerpen te zijn die vroegen of Jos bij den Antwerp wou testen.

Voor Jos was die vraag - of beter die ploeg - een ontgoocheling. Hij was immers al jaren fan van Rik Coppens en zijn grootste wens was om ooit met of tegen Coppens te spelen, al was het maar één match. Maar vader praatte tegen Jos in en overtuigde hem om toch te gaan testen. Die testen vielen honderd procent mee. “Maar,” zeiden de bestuursleden van Antwerp, “we kunnen nu niet onderhandelen want onze voorzitter is nog veertien dagen op reis.”

En wat Jos vurig hoopte, werd waar. Buiten stond een manneke van Beerschot. “Ik heb die gevolgd,” zei hij, “ging naar zijn auto, haalde er tien briefjes van 1.000 BEF uit en liet Jos alvast een lidkaart tekenen. De rest zou wel volgen.” Als zeventienjarige werd hij verkocht voor 40.000 BEF, met een clausule erin dat er 100.000 BEF bij kwam als hij vier wedstrijden in de eerste ploeg zou spelen.
“Maar toen bleek dat ik ook al lid was van KVNA. Ik kon dus alleen maar weg indien Wortel mij vrij liet gaan. Maar dan zat er ook geen premie in voor mij. Dat was niet naar de zin van mijn moeder Jeanne, die dat duidelijk ging maken bij het bestuur. Zeker toen bleek dat ik mijn vijfde wedstrijd zou gaan spelen in het eerste elftal. Dat was dus de match van 100.000 BEF, zeg maar…”

Uiteindelijk kon meester Juul Noeyens, zowat de raadgever van de familie, Jeanne en Jos overtuigen om die wedstrijd toch te spelen, ook al was dat meteen een geschenk voor KVNA. Dat men kort daarna het plein op Poeleinde kocht, heeft daar wellicht mee te maken. “Ook al moet ik hier altijd betalen als ik een match kom zien”, lacht Jos een beetje groen.

Beerschot speelde in die dagen in eerste nationale. Op de foto boven v.l.n.r.: Martin Schroyens, Stanny Huysmans, Jef Vliers, Slegers, Louis Van Hemelrinck en Jos Van Aert.

Onderaan: Petrus De Borger, Rik Coppens, Cesar Waterinckx, Jenne Wouters en Frans Dictus

De beste spaarder

“Zelfs in die dagen werden de spelers van eerste klasse al goed betaald, al waren ze geen beroeps. Zelf kon ik als boekhouder gaan werken in het bedrijf van voorzitter Keyser Törenton. Daar verdiende ik iets minder dan 1.300 BEF per maand. Wel, bij Beerschot kon ik in dezelfde maand tot 16.000 BEF verdienen. De ploeg moest dan wel vier keren in de maand winnen en ge moest er alle trainingen bij geweest zijn. ‘Awel, gij zijt den beste spaarder hier’, zeiden de gezusters Horsten van het plaatselijke AnHyp kantoor in Wortel.

Met dat spaargeld kon ik in 1959, één jaar voor ik trouwde met Maria Keustermans, een huis kopen in Deurne. Daar hebben wij bijna zestig jaar gewoond. Drie jaar geleden zijn we verhuisd naar Lint om dichter bij onze twee kinderen te wonen. Onze dochter Gerd woont ook in Lint, onze zoon Paul in Niel.”

Retour Wortel

“Na vijftien jaar Beerschot speelde ik nog vier jaar voor Vigor Hamme en ben dan terug naar Wortel gekomen. Het was de generatie van o.a. Jacques Van Gestel, Lu Goetschackx, Jef Van Opstal, Joos Horsten, Jef Meyvis, Jos Sprangers, Herman Sijsmans en die mannen. Tot mijn zevenenveertigste ben ik in Wortel gebleven, als speler, speler-trainer enz.

Daarna ben ik naar Merksplas gegaan omdat ze daar een veteranenploeg hadden. Ik speelde in die dagen elk weekend drie wedstrijden: met de veteranen van Beerschot, met die van Merksplas en dan nog in het katholiek Sportverbond. Ik heb dan ook tot mijn zeventigste gespeeld.”

Jos was zeer goed bevriend met Rik Coppens, die hier de heelkundige gevolgen van een blessure bekijkt

Beerschot mijn leven

“Ik ben supporter van Beerschot vanaf ik klein was. Ik heb alles gedaan en veel gelaten voor mijn sport. Voor mij geen kermissen, net zoals ik niet inging op aanzoeken van meisjes.  Voetbal ging voor alles. In de vijftien jaren Beerschot speelde ik een 125-tal wedstrijden. Ook tegen grote ploegen zoals Real Madrid, Bayern München en noem maar op. Na mijn actieve voetbalcarrière was ik er nog 30 jaar betrokken bij de jeugdwerking.”

Hij is dan ook een Beerschotfan in hart en nieren gebleven. “Ik heb eigenlijk alles aan Beerschot te danken”, klinkt het. “Ik heb er werk gekregen, heb er mijn kost verdiend en veel vriendschap gekend. Nu nog trouwens. Ik ga naar alle thuiswedstrijden en als de ploeg verliest, raakt mij dat echt.

Ik mag rustig zeggen dat Rik Coppens een goede vriend was. Hij noemde mij dikwijls ‘Boerke’- maar Rik mocht dat. We trokken dikwijls samen op. Toen ik op de radio hoorde dat hij gestorven was, zat ik de auto. Ik ben gestopt en heb geweend.
Dat de ploeg tussen zijn overlijden en zijn begrafenis in zwarte uitrusting speelde met in witte letters de tekst ‘Rik Coppens 1930 – 2014’ op, vond ik heel bijzonder…

Onlangs kreeg ik het mooiste geschenk dat ik me kan bedenken. Vic Mertens, één van mijn zes kleinkinderen, is aangesloten bij Beerschot en speelt nu bij de U12. ’t Is een spitske, zowel links als rechts goed. Als hij nog veel bij wil leren, ga ik er nog veel plezier aan beleven!”

Maar er zijn of waren ook minder aangename periodes. Vorig jaar op 26 april 2016 overleed zijn vrouw na een hersenbloeding. “Daar ziet ge van af”, besluit hij. “Ik weeg nu minder dan in mijn beste jaren als voetballer. Mijn eetlust is weg… gelukkig heb ik mijn familie en Beerschot nog.” (fh) 


Jos Van Aert en Leo Vanhaute gaven de aftrap van de All Stars wedstrijd naar aanleiding van 75 jaar KVNA.